İlk yazı... Merhaba...

Merhabalar...
Pek çok kişinin blogger dünyasında olduğu gibi ben de katıldım bu sanal dünyaya. Evet biliyorum, zaten bir ben eksiktim değil mi? Peki ne için katıldım, ben ne yazacağım...
Kendim için... bir zamanlar her saniyesini keyifle yaşayabildiğim, tat alabildiğim, yaşamaya değer gördüğüm hayata yeniden dönebilmek için... kendime yardım edebilmek, belki yardım bulabilmek için... Çok iç karartıcı başladım belki yazıya, biliyorum. Ama biraz daha bu şekilde yazıp, daha iyi devam edecek bu yazı söz, yeter ki sonuna kadar okuyun olur mu:)
Ne oldu da böyle oldu, biraz daha başa döneyim..
Aslında yaşamayı çok seven, küçüklüğünden beri yaşamın her türlü zorluğu ile tek başına mücadele etmiş, güçlü iradeli bir insanken, yaşadığım bir olayla yerle bir olup dibe çakıldım, çıkmaya çalıştıkça daha da battım. Bağımlı oldum, yeme bağımlısı... Hani insanlar, alkol bağımlısı, uyuşturucu bağımlısı olur ya, bu da yeme bağımlılığı olarak adlandırılan, beynin kendini diğer uyuşturma yöntemlerinden biri işte. İrade falan hak getire... Özellikle yağlı (süt ürünleri gibi), nişastalı ve şekerli yiyeceklere yönelten, yerken dünyayı umursamayıp uyuşturan, her şeyi unutturan, hayattan, kendinizden vazgeçirten, ve en sonunda da hasta eden -insülin direnci ve diyabet- bir bağımlılık bu... :( kurtulmak isteyip, başaramayan da ben... 
Buraya kadar dayanıp ta okuduysanız teşekkürler, malum epeyce iç karartıcı bir şekilde ilk yazım değil mi?Bana, "Tamam, anlaşıldı, bağımlılık, sorunlar vs., blogda bunlardan mı bahsedeceksin, böyle giderse, kimse bir daha dönüp bakmaz bile" diyor olabilirsiniz, haklısınız da. 
Yazımın başlarında da, hatta profil yazımda da belirttiğim gibi aslında yaşamı dolu dolu yaşamayı seven, paylaşmayı, gülmeyi, çook seven bir insanım(dım). Aslında okunayım, takip edileyim anlayışında da değilim ama birileri de beni okursa, benimle paylaşırsa çok mutlu olabilirim:) 
Yeniden ayağa kalkmaya, hayata yeniden dönmeye çalışırken, anlarımı, mutluluklarımı, her şeyi paylaşmak istiyorum... 
Mesela okuduğum kitaplarımı... Sığınağım onlar benim, okuduğumda beni alıp oradaki dünyaya götüren, bazen kahramanlarından biri olduğum, beni çook mutlu eden ikinci dünyam onlar benim. Küçüklüğümden beri tutkuyla bağlandığım, en üzüntülü anlarımda yanımda olan dostlarım onlar. Hatırlıyorum, 12 yaşındayken annemi kaybettiğimde, elimde Polyanna vardı. Okumayı öğrendiğimden beri düşmedi elimden kitaplarım... Okumaya olan sevgim de hiç azalmadı, tam bir kitap kurduyum aslında:)
Sadece okumak ve kitaplar değil, animasyon filmleri ve tiyatro da bir tutku benim için. Evet itiraf ediyorum, küçük çocuklardan daha çok animasyon izlemiş olabilirim:) Buna Barbie'nin serileri de dahil:)) Candy ve heman ile büyümüş 90lar çocuğuyum ben, hala da oturup izliyorum, hem de ağzım kulaklarımda. Diğer taraftan hemen her hafta gitmeye çalıştığım tiyatro oyunları ayrı bir keyif...
Spor, doğa yürüyüşü, seyahat... Bir zamanlar profesyonel olarak yaptığım spor, bir yaşam felsefesine dönüştü benim için, yaşamın stresini, günün sonunda sıkıntıları boşaltmak için başvurduğum, bana yüksek dozda endorfin ve seratonin salgılatan bir parçam adeta. 
Sırt çantamı alıp, tek başıma Ege sahillerinde olmak, gittiğim yerlerin her köşesini yürüyerek dolaşmak, tarihi kokusunu almak, her köşesini öğrenmek, fotoğraflamak...
Aslında bu liste böyle uzar gider...
Bloğumda duygularımı da, bana keyif veren bu ayrıntıları da, yazmak istiyorum...
Okuduğum kitapları... (bazen spoiler verebilirim, özür dilerim:))) ayrıca niyetim keyifle takip ettiğim usta kitap bloggerlarından biri olmak değil, onların eline su dökemem zaten:)
İzlediğim tüm filmleri... (yok sadece animasyon izlemiyorum:)))
Gittiğim tiyatroyu..
Fotoğrafladığım herşeyi...

Yeniden hayata dönmek, mutlu olmak istiyorum, mümkün olsa yardım almak isterdim, ama bunu da kendi başıma aşmalıyım belki... Bu sınavı da başarmalıyım. Bağımlılığımdan kurtulmalı, tüm bu çok sevdiğim şeylerin-bunların yanısıra diğer hayatımdaki soyut-somut herşeyin- beni çakıldığım yerden geri çıkarmasını sağlamalıyım... 
Bir yolculuk bu...
Hayata geri dönme yolculuğu...
Ve bunun için burdayım....

Eğer dayanıp buraya kadar okuduysanız, teşekkürler.
Diğer yazılarıma da dayanabilirsiniz demektir:) yok bu kadar doz yeter bana derseniz de canınız sağolsun:)

Evet. Nokta. Başlıyoruzz...